Przejdź do głównej zawartości

Pozowanie do zdjęć :)

Zaraz minie 22 miesiące, gdy przyszedł na świat z drobną pomocą niezastąpionych lekarzy z Opolskiego szpitala. Dokładnie jednego z TYCH, na których dziś nieznający wieszają psy, a właściwie jednego z nich.

Lecz nie o tym dzisiaj.

O rozwoju.

Co potrafi 22 miesięczne dziecko?

Wojtek (edytowane:) nie potrafi usiedzieć w miejscu. Niemal wszędzie gdzie zmierza - biegnie. Rusza się tak dużo, że nie jestem w stanie ogarnąć momentu, kiedy siedzi spokojnie. Podczas oglądania bajki, jedzenia, (nawet leżenia!) musi się ruszać, choćby nogą, rączką, głową.

Mówi. Mówi bardzo dużo. Nie raz jest to coś bardzo niezrozumjiałego, jak monolog, lecz czasem da się porozmawiać z własnym dzieckiem. Jego ulubione wyrazy to "tutaj", "nie" "nie ma".

Układa wieże z klocków. Nawet 10 piętrowe :)

Układa sam 9 elementowe puzzle.

Pozuje do zdjęć, co będzie kwintesencją wpisu:


Etykiety:

Komentarze

  1. Kamil10 marca 2014 13:21

    Jak dziecko potrafi usiedzieć w miejscu, to największe dla rodzica osiągnięcie :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Unknown10 marca 2014 15:49

      Tam akurat wdarł się błąd. Bo Wojtek...nie potrafi :)
      Albo mogłam napisać - potrafi usiedzieć około 3 minuty :)

      Usuń
  2. mamaszymona10 marca 2014 14:15

    mam to samo z moim synkiem,wiecznie w ruchu,wiecznie pełen energii i ciekawości.Jedynie na bajce zamiera i wycisza się

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Witam :)
Włączyłam moderację komentarzy - by nie umknął mi żaden z nich. Obiecuję publikować wszystkie!
Komentarze są dla mnie bardzo cenne.
Chcesz żebym poczytała co u Ciebie? - daj znać:)

Chcesz zostawić nieprzemyślany, głupi pełny zawiści komentarz? - zastanów się...

Popularne posty z tego bloga

Retrospekcja świąteczna czyli druga gwiazdka Wojtka ;)

2012... Dziś opowiem wam powiastkę Jak mój Wojciech spędził gwiazdkę. Mimo że był jeszcze mały, Spędził z nami wieczór cały. Pierwsze święta w większym gronie, W swej anielskości najlepszej odsłonie. Były Kolędy, była choinka Na sam jej widok wesoła minka. Było na stole potraw ze dwieście, Opłatki, pierogi i ryby w cieście. Wojtek niestety na mlecznej diecie, Nie pije maluch barszczyku przecie, Za to w te święta które tuż tuż Skubnie co nieco ze stołu już. Drugie to święta będą wspaniałe, Z synkiem który rozjaśnia me dni, Bo każdy dzień z nim spędzam wytrwale I cieszę się z każdych danych mi chwil. A po wieczerzy, choinka zabłyśnie, Rozjaśni tego wieczoru moc, Gwiazdeczka z prezentem przez komin się wciśnie I schowa podarki głęboko pod koc. My te prezenty spod koca wyjmiemy Zajmując w międzyczas Wojtkowe myśli, Wszystkie prezenty pod drzewko kładziemy, By mógł pomyśleć, że czar się ziścił. Nie mogę doczekać się tej radości, Tych wspólnych chwil tak pełnych
8 komentarzy
Czytaj całość

Kosmetyki naszego dzieciństwa, które podkradam dziecku :)

Często różne zapachy, melodie, gesty przywołują przeróżne wspomnienia, niezależnie od tego, gdzie pachną, gdzie grają, czy gdzie mają miejsce. Zapach jednak jest zdecydowanie najsilniejszym bodźcem, który potrafi pobudzić nasz mózg do intensywnej pracy.  Istnieją też takie rzeczy, których zaczęłam używać ponownie i chyba tylko z tego powodu, że jestem matką.  Przewagę w tym wszystkim stanowią kosmetyki do ciała i przyznam szczerze, że cieszę się, że urodziłam Wojtka, bo nie pamiętam kiedy wcześniej sięgałam po jakiekolwiek kosmetyki do pielęgnacji ciała. Odkąd jednak Wojciech jest przy moim boku, podkradam mu balsamy i mydełka :) Jakie kosmetyki do pielęgnacji skóry powinniśmy mieć dla dzieci? krem na odparzenia – szkoła tutaj jest różna. U nas zawsze sprawdzał się sudocrem, ale zdecydowanie mocno wysuszał. Z tych delikatniejszych królował Linomag i Nivea. Używamy sporadycznie do dziś, mimo, że Wojtek ma już 3 lata.   łagodny płyn do kąpieli – Najlepiej 2w1, jest delikatn
2 komentarze
Czytaj całość

Jestem wspaniała.

Bo jestem prawda? Jestem najlepszą mamą jaką umiem być, choć zawsze wiem, że mogę być ciut lepsza, bardziej cierpliwa, uśmiechnięta, wyluzowana, ale do tego dojdę przecież z czasem. Wariuję. Z miłości, tęsknoty, radości z małych rzeczy, niepokoju, smutku. Tli się we mnie tyle emocji na raz, że nie jestem w stanie oddzielić ich od siebie i znaleźć czas na smutki radości i niepokoje oddzielnie. Ogrom emocji, praca, zajmowanie się Wojtkiem, domowe obowiązki doprowadzają do wielkiego nieogarnięcia w mojej głowie. Chyba, że jest to skleroza, ale nie będę z tym polemizować. Przestałam tęsknić. - Za przyjaciółmi, których nigdy nie było w momencie jak ich potrzebowałam. Chyba niepotrzebnie oczekiwałam zainteresowania swoją szarą osobą, bo przecież liczyłam na kogoś, kto w zasadzie zszedł ze swojej dotychczas zajmowanej pozycji. Dlaczego? Sama jestem ciekawa. Życie ich przerosło... moje życie. Otworzyłam oczy Na nowe wyzwania i znajomości. I gęba mi się troszkę śmieje. No wręc
12 komentarzy
Czytaj całość