Przejdź do głównej zawartości

Gdy umrzesz...



- Mamusiu, możesz mi coś obiecać?
- Co kochanie?
- Jak już umrzesz, to obiecaj mi, że nie będziesz wisiała nad kibelkiem. Nawet jak sikam.
- Dobrze Synku, będę stała za drzwiami.
- Dziękuję! :*

<poranna rodzinka.pl>

Gdy umrę... kiedy to będzie? Jak to będzie? Myślicie o tym czasem? Ja chyba bardziej boje się odejścia kogoś bliskiego niż swojego osobistego....

Obiecuję, że wisieć nad kibelkiem wam nie będę :)

"[...] Nie powtarzaj imienia, nie przywołuj twarzy:
Niech twoja miłość minie, gdy żywot mój minie,
Bo inaczej świat z mego imienia narzędzie
Drwin uczyni, by kłuć cię nim, gdy mnie nie będzie."
                                                                             ~William Shakespeare

Komentarze

  1. Masz naprawdę świetnego bloga :)
    Mam do Ciebie ogromną prośbę, może proszę o zbyt wiele, ale to bardzo ważne.
    Wymyśliłam pewną akcję na moim blogu, tak właściwie cały ten blog to już jedna wielka akcja!
    Jeśli zechcesz mi pomóc, albo przynajmniej się przyłączyć - obserwując, będę Ci niezmiernie wdzięczna. Wszystko jest napisane w najnowszej notce.
    Mogę zmienić świat tylko z tobą :)
    f-me-i-am-famous.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
  2. WIesz co? Ja nie wiem, myslę o tym czasem ale, co dziwne, mając tak bujna wyobraxnie, nie umiem wymyslicz niczego poza pustka i totalna nicościa tam po drugiej stronie...

    OdpowiedzUsuń
  3. Czasem myślę o śmierci nie swojej, tylko bliskich, ale boję się tych myśli. Boję się że wkońcu i tak nadejdzie taki dzień że odejdą mi bliskie osoby, zostanę sama i życie straci sens...

    OdpowiedzUsuń
  4. Czasem myślę o śmierci. Kilka razy śnił mi się wypadek rodziców. Moja śmierć może mnie tak nie przeraża jak śmierć bliskich. Moim marzeniem jest umrzeć szybko, nie robiąc problemu bliskim i sobie.

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Witam :)
Włączyłam moderację komentarzy - by nie umknął mi żaden z nich. Obiecuję publikować wszystkie!
Komentarze są dla mnie bardzo cenne.
Chcesz żebym poczytała co u Ciebie? - daj znać:)

Chcesz zostawić nieprzemyślany, głupi pełny zawiści komentarz? - zastanów się...

Popularne posty z tego bloga

Retrospekcja świąteczna czyli druga gwiazdka Wojtka ;)

2012... Dziś opowiem wam powiastkę Jak mój Wojciech spędził gwiazdkę. Mimo że był jeszcze mały, Spędził z nami wieczór cały. Pierwsze święta w większym gronie, W swej anielskości najlepszej odsłonie. Były Kolędy, była choinka Na sam jej widok wesoła minka. Było na stole potraw ze dwieście, Opłatki, pierogi i ryby w cieście. Wojtek niestety na mlecznej diecie, Nie pije maluch barszczyku przecie, Za to w te święta które tuż tuż Skubnie co nieco ze stołu już. Drugie to święta będą wspaniałe, Z synkiem który rozjaśnia me dni, Bo każdy dzień z nim spędzam wytrwale I cieszę się z każdych danych mi chwil. A po wieczerzy, choinka zabłyśnie, Rozjaśni tego wieczoru moc, Gwiazdeczka z prezentem przez komin się wciśnie I schowa podarki głęboko pod koc. My te prezenty spod koca wyjmiemy Zajmując w międzyczas Wojtkowe myśli, Wszystkie prezenty pod drzewko kładziemy, By mógł pomyśleć, że czar się ziścił. Nie mogę doczekać się tej radości, Tych wspólnych chwil tak pełnych

Podyskutujmy...o rumorze w kościele :)

Ostatnio skacząc po różnych stronkach na facebooku w oczy wpadł mi pewien "post", "prośba", czy nawet nazwę to "żal". Posta napisała dość młoda osoba, szacuję ją osobiście na około 19-20 lat. Pozwolę sobie zacytować treść posta: "DRODZY RODZICE! Kiedy wchodzę do Kościoła, zauważam, że przychodzą rodzice z małymi dziećmi. W trakcie odprawiania mszy słyszę ich płacz, krzyk, a nawet piskliwe wrzaski na cały budynek. Wg mnie takie dzieci nie rozumieją, co się w Kościele dzieje. Również nie potrafią zachować się jak inni. Rodzice się modlą, a dziecko nagle płacze. Nawet przez to nie można zwrócić uwagi ani na Ewangelię, ani na kazania. Często matki wychodzą z pociechami, aby innym nie przeszkadzały, i więcej z nimi nie wracają. Około roczne dzieci zaczynają interesować się światem – to naturalne z ich strony. Ale, gdy są brane do Kościoła – są dręczone przez rodziców. Jest to niemal brak wyobraźni! Jak można wprowadzać takie dziecko, jak jeszcze

o małym aniołku

3-go kwietnia do nieba poleciał mały aniołek. Malutka Madzia. Córeczka Chrzestnej Wojtusia. Urodziła się o wiele za wcześnie, mimo to walczyła dzielnie cały tydzień i zdążyła ucieszyć niejedno serce. Wierzę, że znalazła już Kubusia w TAMTEJ krainie i bawią się razem... Takie rzeczy nie powinny spotykać rodziców :(